Życiorys naukowy prof. dra hab. Henryka Cimka
Ur. 28 IV 1941 r. w Olchowcu, woj. lubelskie. Absolwent UMCS (1963), tam też uzyskał stopień doktora (1971), habilitował się w WSNS (1981), tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymał w 1993 r., na stanowisku profesora zwyczajnego zatrudniony od 2001 r. Historyk, politolog, znawca dziejów polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego, ludowego oraz myśli politycznej.
Zawodowo związany kolejno z UMCS w Lublinie: asystent (1964–1971), adiunkt (1971–1973); WSNS (nast. ANS) w Warszawie: adiunkt (1973–1982), docent (1982–1990), wicedyrektor Instytutu Ruchu Robotniczego (1983–1984); WSP w Rzeszowie: docent (1990–1993), profesor (1993–1997); WSP w Olsztynie (od 1999 r. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski): profesor (1997–2000); WSP w Rzeszowie (od 2001 Uniwersytet Rzeszowski): kierownik Zakładu Historii Myśli Społeczno-Politycznej XIX–XX wieku w Instytucie Historii WSP (1996–1997). Od 1 II 2001 r. pełnomocnik rektora ds. tworzenia kierunku politologia; kierownik Katedry Politologii (od 1 VIII 2001 r.), kierownik Zakładu Myśli Społeczno-Politycznej w Katedrze Politologii UR (od 1 IX 2002 r.); p.o. dyrektor Instytutu Nauk Politycznych (od 1 IX 2007 r.), od 20 X 2005 r. kierownik studiów podyplomowych wiedza o społeczeństwie i rodzinie organizowanych przez Katedrę Politologii; od października 2012 do października 2016 r. wykładał na Wydziale Nauk Politycznych Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku.
Jego prace naukowe dotyczą dziejów myśli politycznej, historii politycznego ruchu chłopskiego, Międzynarodówki Komunistycznej i Międzynarodówki Chłopskiej, dziejów ruchu młodzieżowego, historii regionalnej, biografistyki. Opublikował 244 pozycje, w tym 26 monografii, m.in.: Zjednoczenie Lewicy Chłopskiej „Samopomoc” 1928–1931, Lublin 1973; Komunistyczna Partia Polski 1918–1938 (współautor), Warszawa 1984; Legalne chłopskie partie rewolucyjne w Drugiej Rzeczypospolitej, Białystok 1988; Sojusz robotniczo-chłopski w Polsce 1918–1939, Warszawa 1989; Komuniści – Polska – Stalin 1918–1939, Białystok 1990; Międzynarodówka Chłopska, Rzeszów 2003; Myśl polityczna stronnictw ludowych w kwestii niepodległości Polski w latach 1914–1919, Warszawa 2007; Walka ludowców o Polskę, jej granice i ustrój w latach 1914–1922, Rzeszów 2008; Mniejszości narodowe w ruchu rewolucyjnym w II Rzeczypospolitej, Rzeszów 2011; Elity politycznego ruchu chłopskiego w II Rzeczypospolitej, Rzeszów 2013; Elity ruchu ludowego w Polsce w latach 1944–1949, Rzeszów 2016; Polityka komunistów wobec chłopów i ruchu ludowego w Polsce w latach 1918–1937, Rzeszów 2017; Tomasz Dąbal 1890–1937, wyd. II poprawione i uzupełnione (wyd. I, Rzeszów 1993), Rzeszów 2018. Założyciel i redaktor naczelny rocznika „Polityka i Społeczeństwo” (od 2004 do 2012 r. pod jego redakcją ukazało się 10 numerów pisma, w tym 3 w wersji polsko-angielskiej i internetowej).
Za działalność naukową i dydaktyczną otrzymał trzy Nagrody Ministra Nauki III stopnia (1974, 1982, 1983), Nagrodę Ministra Nauki II stopnia (1985) i Nagrodę im. Ludwika Waryńskiego (1985).